Zagadka z Malborka. Jak zginęło 2000 Niemców?

Pol­scy le­ka­rze są­do­wi zba­da­li kości ludz­kie zna­le­zio­ne w Mal­bor­ku i przed­sta­wi­li eks­per­ty­zę. Nie po­twier­dza ona ma­sa­kry na Niem­cach pod ko­niec wojny. Lecz jak zgi­ne­ło tych 2000 osób? Spie­ge­lOn­li­ne szuka od­po­wie­dzi.

 

Kiedy?

Po­cho­wa­no ich bez odzie­ży. Pro­ku­ra­tor Wło­dar­czyk sta­wia hi­po­te­zę, że zwło­ki prze­wie­zio­no na tacz­kach po za­koń­cze­niu walk ze znisz­czo­ne­go mia­sta i po­cho­wa­no w le­jach po bom­bach. Wów­czas Mal­bork oku­po­wa­ny był przez Ro­sjan. Wpraw­dzie zwró­ci­ła się ona z za­py­ta­nia­mi do róż­nych ar­chi­wów w Rosji, by do­wie­dzieć się cze­goś o ma­so­wych gro­bach, ale ich celem nie było szu­ka­nie win­nych. Nie wia­do­mo zresz­tą, czy to była zbrod­nia.

Kto?

Po przy­pad­ko­wym od­kry­ciu ma­so­wych gro­bów po­ja­wi­ły się spe­ku­la­cje na temat ofiar. Jedna z teo­rii twier­dzi­ła, że Armia Czer­wo­na po za­ję­ciu mia­sta wy­mor­do­wa­ła po­zo­sta­łych przy życiu Niem­ców. Inna z kolei, że to pol­ska mi­li­cja za­bi­ja­ła uchodź­ców ze wscho­du. Inne po­szla­ki oba­la­ją te teo­rie. W końcu za­bój­stwa 2000 ludzi także i w ostat­nich ty­go­dniach wojny nie do­ko­na­no by nie­zau­waż­nie, bra­ku­je świad­ków.

Jak?

Z opo­wie­ści świad­ków wy­ni­ka na­to­miast, że po za­koń­cze­niu dzia­łań wo­jen­nych na uli­cach i w do­mach Mal­bor­ka znaj­do­wa­ło się wiele ciał, które póź­niej po­cho­wa­no. Także epi­de­mia ty­fu­su ze­bra­ła żniwo. Ucho­dzi za praw­do­po­dob­nie, że po­cho­wa­ni lu­dzie stra­ci­li życie w naj­róż­niej­szy spo­sób: wsku­tek dzia­łań wo­jen­nych, głodu, epi­de­mii, a także za­bój­stwa. Lecz spe­ku­la­cje na temat zor­ga­ni­zo­wa­nej ma­sa­kry Niem­ców od­rzu­cał także Volks­bund Deut­sche Kriegsgräberfürsor­ge (or­ga­ni­za­cja opie­ku­ją­ca się gro­ba­mi wo­jen­ny­mi). Być może nigdy nie uda się roz­wią­zać mal­bor­skiej za­gad­ki.

Polscy żołnierze zabici pod Burakowem 

Polscy żołnierze zabici pod Burakowem w Puszczy Kampinoskiej w dniu 19 września 39'.

Kolejna porcja starych zdjęć z II wojny światowej, które przerobiono cyfrowo na kolorowe.

 

  

                                                                                                                   

Polska flaga umieszczona prawdopodobnie na Dworcu Pocztowym w Warszawie. 1944 r

Wasserfall – zapomniana „cudowna broń” III Rzeszy

Wasserfall – niemiecki pocisk rakietowy ziemia-powietrze podczas wystrzelenia. Często nie zdajemy sobie sprawy, jak blisko pewnych kluczowych rozwiązań (w tym przypadku rozbicia alianckiej strategicznej ofensywy bombowej) byli Niemcy

Prace nad tą bronią rozpoczęto w 1941 roku. W projektowaniu wykorzystano doświadczenia z opracowywania rakiety V-2 (Wasserfall był od niej dwukrotnie mniejszy). Pierwsze próby rozpoczęto w styczniu 1944.

Lot pocisku był sterowany drogą radiową przez operatora z ziemi, jednak planowano też opracować automatyczne systemy naprowadzania radarowego oraz śledzenia ciepła emitowanego przez cel z wybuchem wyzwalanym przez zapalnik zbliżeniowy.

Pułap jaki osiągały te pociski wynosił 20 000 m, było to znacznie więcej niż osiągały alianckie bombowce. Prędkość wynosiła 770 m/s. Materiał wybuchowy zawarty w głowicy miał w zamierzeniu zniszczyć kilka samolotów w jednym wybuchu. Eksplozja następowała na polecenie operatora.

Broń ta mogła sporo namieszać, jednak pocisk nie doczekał produkcji seryjnej, w lutym 1945 ośrodek w Peenemunde został ewakuowany. Skończyło się na 35 próbnych wystrzeleniach.

Żołnierz trzymający zdjęcie swojej żony za gumką od hełmu. Genialne zdjęcie.

Dalszy ciąg zdjęć związanych z II Wojną 

Światową.

Rozbity B-24 na lotnisku w San Giovanni

Zniszczony ciężki, amerykański bombowiec Consolidated B-24M-5-FO Liberator (numer seryjny 44-50468) z 740. Szwadronu należącego do 455. Grupy Bombowców wchodzącej w skład 15. Armii. Skutkiem katastrofy była śmierć 15 członków załogi. 

                Żołnierze Wehrmachtu w niewoli sowieckiej.

  

Historycy, badając powojenne dokumenty, twierdzą, że w okresie od dnia 22 czerwca 1941 r. do końca wojny, do niewoli sowieckiej trafiło 5.700.000 żołnierzy Wehrmachtu. Na początku 1945 roku, 930.000 z nich znajdowało się w obozach jenieckich. 1.000.000 więźniów, którzy służyli w oddziałach pomocniczych (Hilfswillige) zostało zwolnionych z obozów. 3.300.000 (57%) zmarło, z czego prawie 2 mln z nich w lutym 1942 roku.

      Zatonięcie japońskiego lotniskowca „Zuikaku"

Ostatnie opuszczanie flagi(żołnierze salutują) na japońskim lotniskowcu „Zuikaku" („Żuraw Przynoszący Szczęście"). Załoga znajduje się na rufie lotniskowca.

"Zuikaku" został zatopiony przez amerykańskiego lotniskowiec w bitwie pod Leyte, gdzie był flagowym okrętem admirała Jisaburō Ozawy. Zostało uratowanych 47 oficerów i 815 marynarzy.